Arrival, dünya dışı varlıklar ile ilgili bir iletişim hikayesi. Fakat şu anki bilim-kurgu yığınının yanında, farklı bir yerde duruyor. Sizden farklı bir şekilde konuşan birini (veya bu durumda bir şey) anlamak için gereken çabayı gözler önüne sürüyor.
Filmde, bu hassas çalışma, ABD Askeri Birliği tarafından Montana’ya çağrılan dilbilimci Louise Banks’a (Amy Adams) düşüyor ve “heptapodlar” olarak bilinen dünya dışı bir ırkla iletişim kuruyor. Uzaylılar, kahve lekelerine benzeyen dairesel glifler olan “logogramlar” ile yazarlar. Semboller aynı anda büyüleyici ve tamamen yabancıdır.
Estetik açıdan ilginç bir dil yaratmak istedik.
Arrival‘ın yapım yönetmeni Patrice Vermette, “Estetik açıdan ilginç bir dil yaratmak istedik” diyor. “Fakat medeniyetimize yabancı olmalı, teknolojimize yabancıydı, zihnimizin bildiği her şeye yabancıydı. Louise ilk dili gördüğünde, onu bir dil olduğunu seyircinin anlamasını istemiyorsunuz.“
Çünkü henüz dil bilimci Louise bile bunu bilmiyor. Bu erken sahnede, yeni bir şeyler denemeye karar verir. Heptapodların tıklaması ve gürlemesi şimdiye kadar bir anlam ifade etmedi, bu yüzden sesle değil, beyaz bir tahtanın üzerine yazarak iletişim kurmaya çalışıyor. Karşılığında cevap olarak heptapodun elinden yayılan, koyu renkli mürekkep püskürtülmüş gibi görünen, dalları olan bir daire.
Dünya dışı varlıkların zamanı doğrusal değil ve onu yansıtmak için gereken dili araştırıyorlardı. Yapım yönetmeni Vermette en başından beri, Senarist Eric Heisserer senaryoda çokça belirttiği Heptapodların dünya dışı alfabelerinin yuvarlaklardan oluşması gerektiğini düşünüyordu. Ancak, dilbilimcilerle ve grafik tasarımcılarla yapılan istişareler sonucunda, Vermette’in tasarımlarının, hiyeroglif veya kod gibi tanıdık sistemlere çok yakın olduğunu kanısı ortaya çıktı. Bu nedenle insan yapımı bir dil olduğunu düşünmek çokta uzak değildi. Sonra bir gece, Vermette’in karısı sanatçı Martine Bertrand, bazı fikirlerini çizmeye teklif etti. Ertesi sabah, Vermette mutfak masasında 15 mürekkep logogram ile karşılaşmak üzere aşağı indi. Ve ağzından şu kelime döküldü. “EVREKA”
Bertrand’ın tablolarındaki şekiller “Arrival” filminin içine nüfuz etmişti. Vermette ve ekibi, yüzlerce sembolden oluşan bir sözlük geliştirdiler. Tek bir logogram basit bir düşünceyi yani sadece “Merhaba”yı ya da daha karmaşık olanı “Merhaba Louise, Ben bir uzaylı olduğum için barış yaparım”ı ifade edebilir. Aradaki fark şeklin karmaşık detaylarında yatar. Logogramın ağırlığı da anlam taşır: Daha kalın bir mürekkep girişi, aciliyet duygusunu gösterebilir; Daha ince olanlar sessiz bir ton verir. Bir sembole takılı küçük bir kanca onu bir soru cümlesine dönüştürür. Sistem, her logogramda herhangi bir geleneksel söz dizimi kuralına veya dizilim kurallarına uymadan bir fikir grupunu ifade etmeye izin verir.
Bu nüanslar kolayca anlaşlılamaz; Eyer öyle olsaydı Arrival çok daha kısa bir film olurdu. Bu nedenle filmin tasarım ekibi, “Mathematica” kodlama yazılımının kurucusu Stephen Wolfram’ı ve oğlu Christopher Wolfram’ı, Louise ve fizikçi Ian Donnelly’nin (Jeremy Renner) nihayetinde filmde yaptığı gibi bu yazıyı analiz etmeye çağırdı. Christopher, “Eğer böyle bir durumda dünya dışı varlıklar ile iletişim kurmaya çalışıp onları bir şekilde anlamak istiyorsan, ne yapardın?” Diyor Christopher. Başlangıçta Wolframs, logogramları pasta şeklinde 12 dilime kesti ve yazılımları aracılığıyla belirli modellerin tekrarlandığını buldu. Sonuç olark Christopher logogramlar için; “Düzensiz olsa da, logogramlar, kendini tekrarlayan parçalar var, bu yüzden anlamlı olabilir,” diyor.
Bundan sonra, Vermette ve ekibi simgeler arasında etimolojik bağ dokusu oluşturdu. Mesela “hayat” ve “Louise” için logogramlar benzer, çünkü Louise yaşıyor. Yalnızca bir avuç logogramda çeviriler var, ancak hem Vermette hem de Christopher Wolfram daha geniş bir kelime haznesi yapmanın mümkün olacağını söylüyor. Tasarımlar ve araçlar hazır. Eksik olan tek şey iradenin ve sabrın çok olmasıdır.
